Midnight, Not a sound from the pavement
Has the moon lost her memory?
She is smiling alone
In the lamplight
The withered leaves collect at my feet
And the wind begins to moan
Memory, All alone in the moonlight
I can smile at the old days
I was beautiful then
I remember
The time I knew what happiness was
Let the memory live again
Every street lamp
Seems to beat
A fatalistic warning
Someone mutters
And a street lamp gutters
And soon it will be morning
Daylight, I must wait for the sunrise
I must think of a new life
And I mustn't give in
When the dawn comes
Tonight will be a memory too
And a new life will begin
Burnt out ends of smoky days
The stale cold smell of morning
The street lamp dies
Another night is over
Another day is dawning
Touch me, It's so easy to leave me
All alone with my memory
Of my days in the sun
If you touch me
You'll understand what happiness is
Look a new day has begun...
ราตรีนี้เที่ยงคืน ไร้สรรพเสียงบาทวิถี
หรือเจ้าดวงรัชนี จะหลีกหนีความทรงจำ
เหลือเพียงฉันที่ฝืน ยืนฉีกยิ้ม
แต่ความเศร้าบันดาล ลงตาตุ่ม
เสียงลมคราง ครวญเคล้าคลุ้ง
นี่คือหนึ่งความทรงจำ จางแสงจันทร์
ยิ้มละไม ผ่องประไพ ย้อนจำได้
ยังสวยใส ฉาบเคลือบ วันวานหวาน
ช่วงเวลาความสุข ร่า ฆ่าวันวาน
ล่วงเลยผ่าน ตราตรึง ความทรงจำ
แสงไฟจ้า พาดผ่าน ผิววิถี
ตรึงชีวี หมุนเวียน ตามสังขาร
โชคชะตา ฉันบ่น พร่ามวันวาน
เวียนความจำ เวียนพร่า รับอรุณ
แสงอุทัยสดใสเมื่อเช้าตรู่
ความหดหู่ หดหายคลายความเหงา
แรกวันใหม่ ชีวิตใหม่ในตอนเช้า
สุขหรือเศร้าเคล้ากันไป ความทรงจำ
หมดอีกวัน ราตรีศัลย์ นั้นรออยู่
อนิจจังอยู่คู่สู่ชีวีศรี
มิอาจเลี่ยง สุขทุกข์ บุรุษ สตรี
เช้าวันหน้าดำเนินมี จำทรงความ
"ขอจงมีสติ"
ราตรีนี้เที่ยงคืน ไร้สรรพเสียงบาทวิถี
หรือเจ้าดวงรัชนี จะหลีกหนีความทรงจำ
เหลือเพียงฉันที่ฝืน ยืนฉีกยิ้ม
แต่ความเศร้าบันดาล ลงตาตุ่ม
เสียงลมคราง ครวญเคล้าคลุ้ง
นี่คือหนึ่งความทรงจำ จางแสงจันทร์
ยิ้มละไม ผ่องประไพ ย้อนจำได้
ยังสวยใส ฉาบเคลือบ วันวานหวาน
ช่วงเวลาความสุข ร่า ฆ่าวันวาน
ล่วงเลยผ่าน ตราตรึง ความทรงจำ
แสงไฟจ้า พาดผ่าน ผิววิถี
ตรึงชีวี หมุนเวียน ตามสังขาร
โชคชะตา ฉันบ่น พร่ามวันวาน
เวียนความจำ เวียนพร่า รับอรุณ
แสงอุทัยสดใสเมื่อเช้าตรู่
ความหดหู่ หดหายคลายความเหงา
แรกวันใหม่ ชีวิตใหม่ในตอนเช้า
สุขหรือเศร้าเคล้ากันไป ความทรงจำ
หมดอีกวัน ราตรีศัลย์ นั้นรออยู่
อนิจจังอยู่คู่สู่ชีวีศรี
มิอาจเลี่ยง สุขทุกข์ บุรุษ สตรี
เช้าวันหน้าดำเนินมี จำทรงความ
"ขอจงมีสติ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น