ในปี ค.ศ. 1802 นักเคมีชาวอังกฤษ วิลเลียม ไฮด์ วอลลาสตัน เป็นบุคคลแรกที่จดบันทึกรูปลักษณ์ของแถบมืดในสเปกตรัมดวงอาทิตย์ ในปี ค.ศ. 1814 ฟรอนโฮเฟอร์ค้นพบเส้นดังกล่าวแยกต่างหาก และเริ่มต้นการศึกษาอย่างเป็นระบบ และการวัดความยาวคลื่นของแถบเหล่านี้อย่างระมัดระวัง ทั้งหมดแล้ว เขาได้ทำแผนที่เส้นดังกล่าวมากกว่า 570 เส้น และให้ชื่อลักษณะสำคัญด้วยตัวอักษร A ถึง K และเส้นที่อ่อนกว่าด้วยตัวอักษรอื่น การสังเกตแสงอาทิตย์สมัยใหม่สามารถตรวจจับเส้นเหล่านี้ได้หลายพันเส้น
อีกราว 45 ปีให้หลัง กุสตาฟ เคอร์ชอฟฟ์และโรเบิร์ต บุนเซนสังเกตว่าเส้นฟรอนโฮเฟอร์หลายเส้นเกิดขึ้นพร้อมกับเส้นเปล่งแสงอันมีลักษณะเฉพาะที่สามารถบ่งชี้ธาตุเคมีที่ได้รับความร้อนในสเปกตรัมได้ ทั้งสองได้รับข้อสรุปที่ถูกต้องว่าเส้นมืดในสเปกตรัมดวงอาทิตย์นั้นเกิดจากการดูดกลืนโดยธาตุเคมีในชั้นบรรยากาศของดวงอาทิตย์ ลักษณะอื่นบางลักษณะที่สามารถสังเกตเห็นได้ถูกระบุว่าเป็นเส้นฐานพิภพซึ่งเกิดจากการดูดกลืนโมเลกุลออกซิเจนของชั้นบรรยากาศของโลก อ้างอิงจาก http://th.wikipedia.org/
ปรากฏการณ์ทางวิทยาศาสตร์นี้สามารถนำมาจัดแบ่งพื้นที่ของเสียงโดยให้นิยามแทนค่ามายาคติของตัวเลข และความสัมพันธ์กันของจักรวาลมาเป็นสิ่งชี้นำเพื่อประยุกต์ใช้ในองค์ความรู็ที่เกี่ยวข้อง เช่นสีของจักระในร่างกายมนุษย์ที่จัดแบ่งความความถี่ของคลื่นพลังงาน รวมถึงการสั่นสะเทือน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น